Vientiane

Vientiane is de hoofdstad van Laos en telt bijna 400.000 inwoners. De stad is gelegen, aan de grens met Thailand, in een bocht aan de rivier de Mekong; met zijn 4.909 km, één van de meest waardevolle rivieren in Azië.

Onze vlucht vanuit Shanghai Pudong is, of voelt lang, met een tussenstop in Kunming (China), waar we opnieuw de koffers moeten inchecken.

Op Wattay International Airport (Vientiane) moeten we nog een "visa on arrival" aanvragen. Dat verloopt niet helemaal gladjes omdat we geen cash geld op zak hebben en we dus (met de douanier aan onze zijde) eerst op zoek moeten naar een voor onze pas geschikte ATM.

Sita, die ons oppikt namens het Thawee Guesthouse, vindt het geen probleem dat we verlaat zijn en daarmee beseffen wij ons ook meteen dat de hectiek van China heeft plaatsgemaakt voor laid-back Laos.

Na het avondeten lopen we over de Sanjiang avondmarkt aan de boulevard, waar vooral veel kleding wordt verkocht. De sfeer is erg gezellig en het verbaast ons hoeveel toeristen er zijn.

18 November 2016 - We beginnen onze verkenningstocht door Vientiane met een ronde langs diverse tempels. De Wat Si Saket tempel (1818) is daarbij de meest in het oog springende. De, in Bangkok-stijl, gebouwde tempel telt meer dan 2.000 kleine zilveren of keramische Boeddhabeelden, verstopt in de nissen van het dak.

Bovenop het Patuxai monument, gebaseerd op de Arc de Triomphe, eindigt onze wandeltocht omdat we op tijd terug willen zijn voor de spectaculaire zonsondergang aan de oever van de Mekong.

Het is onze laatste dag in de hoofdstad, en er staan nog een paar bezienswaardigheden op de to-see lijst (het is gemiddeld 34 graden Celsius en onze lichamen hebben inmiddels aangeven dat het sightseeingtempo omlaag moet... waarnaar we ons schikken).

We nemen de bus (die "logischerwijs" vanaf een straat verder dan het busstation vertrekt) naar het Xieng Khuan Buddha Park, zo'n 25 kilometer ten Zuidoosten van Vientiane. Het park telt meer dan 200 kleine, grote en enorme sculpturen van zowel Boeddhistische als Hindoeïstische Boeddha's.

Bij terugkomst besluiten we vanaf het busstation naar de Pha That Luang te lopen; de 16de eeuwse goudkleurige stoepa is het nationale symbool van Laos.

De borden geven aan dat de wandeling 300 meter is, het blijkt 3.000 meter te zijn... in de snikhete zon is dat reden genoeg de gang terug naar het hostel deels met de Tuk Tuk te doen.

Vang Vieng

Op 20 November 2016 nemen we een Minivan, zo'n 160 kilometer Noordwaarts, naar Vang Vieng; een klein stadje aan de rivier Nam Song.

Een backpackerswalhalla, zo blijkt.

De Minivan dropt je op een algemene plek, waar Tuk Tuk's in drommen staan te wachten om je te vervoeren.

Pan's Place (ons verblijf voor de komende 2 nachten) blijkt zo'n 200 meter verderop te liggen, dus dat lukt prima te voet.

Die middag verkennen we Vang Vieng op ons gemak en halen wat boodschapjes. We zijn in Malariagebied aanbeland en dus aan onze Malaronekuur begonnen; de eetlust is bij ons beiden nog niet optimaal, dus de pillen gaan erin met een zuiveltje.

De volgende dag staat in het teken van Tubing op de Nam Song. De Tuk Tuk brengt ons stroomopwaarts naar het startpunt om vervolgens de 5 kilometer lange tocht terug, dobberend op een binnenband over de rivier te maken.

Er zijn wel wat stroomversnellinkjes, maar een extreme sport is het zeker niet. Wat het wel is, is genieten; van de prachtige omgeving, de verkoeling van het water, de vrijheid.

Anders is het als we 's middags besluiten een fiets te huren en er na 10 minuten achterkomen dat het veel te heet is om te fietsen. Met een fruitshake in de hand en de voetjes in het water, knapt het humeur echter gauw op.

In het "centrum" gaan we nog even languit in een bar, om een paar afleveringen van "Friends" te kijken, om vervolgens voldoende tijd te hebben overbrugd om zonder schaamte de fietsen te kunnen retourneren.

We vullen de koolhydraten aan met een bord spaghetti om daarna onze backpacks weer in de pakken voor de volgende etappe.

Luang Prabang

22 November 2016 - Daar waar de Nam Khan rivier de Mekong bereikt, ligt Luang Prabang; de vierde stad van Laos. Het gebied staat bekend als één van mooiste in Zuidoost Azië en staat sinds 1995 in haar geheel op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Na een 5-uur durende rit, met wederom de Minivan, door bergachtig gebied met vaak slechte wegen, arriveren we in Luang Prabang.

We kunnen niet onder de Tuk Tuk uit ditmaal, die ons keurig afzet bij Villa Thony House 1.

In de namiddag zoeken we snel de Handicraft Night Market op; de sfeervol verlichte markt is vooral in trek bij toeristen en dus zijn wij erbij.

De volgende dag is er weer één van verkennen. De Wat Visoun tempel ligt tegenover ons hostel en is dus een logische eerste stop. Het is de oudste tempel van Louang Prabang, daterend uit 1513. Ooit was het het kleurrijke houten onderkomen van de Prabang Boeddha's, maar nadat het in 1887 in brand werd gestoken door een Chinese militie, werd de tempel in steen herbouwd en heeft daarmee zijn charme verloren.

Bij de touristinfo in het hart van het oude centrum, bekijken we touropties en laten we ons informeren over de bezienswaardigheden, alvorens we een tour boeken voor vrijdag en via het winkelcentrum terugkeren naar "Thony" voor een siësta (het is opnieuw 35+ graden).

Als we zijn uitgedut en afgekoeld, staat de klim van Mt. Phousi op het menu; 355 traptreden overbruggen 150 meter in hoogte, de gouden Wat Chomsi (1804) vormt de piek.

We zijn ruim voor zonsondergang boven en kunnen een mooi plekje bemachtigen, met zicht op de Mekong. We nemen wat foto's van de achter de bergen zakkende zon en genieten van het 360 graden uitzicht over de stad.

Op de Avondmarkt scoren we een broodje om vervolgens huiswaarts te keren.

Een nieuwe dag, waarop we de 18e-eeuwse Wat Long Khoun (ook wel het klooster van de vreugde genaamd) en de Wat Xieng Thong (het gouden boom klooster) bezoeken. Laatstgenoemde is veruit de mooiste, en een tempel van enorme historische importantie. Met een prachtig gegraveerde centrale hal, een 12 meter hoog begrafenisvoertuig en een mosaiek van de "boom des levens" is het het bezoek meer dan waard.

De lunch nuttigen we bij het Phakdee Bakery Cafe; bekend vanwege het prachtige uitzicht op de Mekong en de overheerlijke croissants.

25 November 2016 - We hebben een Trekkingtocht door de jungle geboekt. Rond 08:30u worden we opgepikt en na een minivanrit van ongeveer een uur, zijn we in het bergdorpje Ban Longlao; waar de wandeltocht begint.

Het dorpje is zelfvoorzienend en men (de Hmong bewoner) daalt slechts af naar Luang Prabang voor de verkoop van de oogst (met name sesam, rijst en maïs) of in noodgevallen. Daarvoor hebben zij, te voet, niet minder dan 5 uren nodig. Een gemiddeld gezin in een dergelijk dorp telt tussen de 6-10 kinderen; dat verklaart de levendigheid rond het schoolgebouw.

Wij lopen zo'n 3 uren: over bergkammen, door dichte begroeiing, langs rijstvelden en bananenboomgaarden, klimmen omhoog in droogstaande watervallen en bereiken vervolgens de top van de Kuang Xi Waterfall; waar we lunchen.

De beloning voor onze inspanningen is een duik in het frisse, helderblauwe meer dat zich aan de voet van de waterval vormt.

We zijn laat in de middag terug en na een hapje op de markt, gaan we gauw op zoek naar de douche en daarna met de voetjes omhoog.

De wekker staat op 05:00u op zaterdagochtend. Bij zonsopkomst trekken de monniken door de straten van Luang Prabang voor de meest heilige Boeddhistische traditie: The Alms Giving Ceremony.

Tijdens de processie lopen zo'n 200 monniken in diverse groepen langs de lokale bevolking, die al zittend of knielend hun (zelfgemaakte) aalmoes (veelal plakrijst) aanbieden; een deugd voor een zegen.

In de avond gaan we naar het sfeervolle, tropische tuinrestaurant "Utopia", aan de oever van de Nam Khan, voor een alcoholische versnapering.

Op zondag 27 November 2016 zijn we opnieuw vroeg uit de veren voor een cruise over de Mekong rivier in een zogenaamde slowboat, die ons leidt naar de Pak Ou Grotten.

De twee grotten (Tham Ting en Tham Theung) bevatten meer dan 4.000 Boeddhabeelden; achtergelaten door de lokale bevolking als uiting van respect voor de riviergoden.

We stoppen ook nog even kort in een dorp dat bekend staat als "whisky village". De rijstwhiskystokerijen en zijdemakerijen aldaar zijn een mooie, vervangende bron van inkomsten voor hen die door het toenemende toerisme hun land hebben moeten afstaan.

Als de boot weer aanmeert in Luang Prabang, gaan we na een hapje en een drankje, terug naar Thony's House om onze was op te pikken, schulden te vereffenen en onze backpacks gereed te maken voor een nieuw land, een nieuw avontuur: Hong Kong.