Zondag 6 November 2016 - E-Day

De nachtelijke regen is om 08:00u gestopt, als we aan het ontbijt zitten... en toch hangt er iets in de lucht:

"Ik had het plan in mijn hoofd al gesmeed. Het moest gebeuren tijdens het Pandaproject.

Meteen aan het begin van de zomer, tijdens haar eerste reis voor Flow, trok ik de stoute schoenen aan; vermomd met pet en zonnebril stapte ik over de drempel bij de juwelier. "Nee, ik kom jullie niet beroven, ik zoek een ring". De keuze is snel gemaakt; door gevoel ingegeven. Uniek en symbolisch waren de enige vereisten... en goud. De ringmaat wist ik, omdat mijn pinkring (een erfstuk) haar om de ringvinger past.

Een geheim voor Anja bewaren is een haast ondoenlijke zaak, ik moest het slim spelen. Niemand vertellen, geen hints en keihard ontkennen, niets... de ring lag veilig op een plek waar ze nooit zou komen (tussen mijn vinylverzameling).

Toestemming vragen aan (schoon)vader deed ik pas vlak voor de start van onze reis, omdat ik vermoedde dat ze er in de zomer naar zou gaan vissen; dat deed ze... tot 3 keer toe. Ik kreeg een brief mee, waarin de goedkeurig werd bevestigd, mede onder(ge)tekend door Hannah en Eline ... Deze zou ik als eerste geven, omdat ik wist hoe belangrijk dat voor haar zou zijn.

Nerveus word ik wakker in Bifengxia. Snel uit bed, om de jas, waarin de ring is verstopt, alvast uit de bodem van mijn backpack te grissen... de brief zit al in mijn jaszak.

De klim naar de Bifeng Tempel is er één van de buitencategorie (dat had ik dan weer niet gepland, eerst maar even uithijgen), maar eenmaal boven is het het plaatje zoals in mijn hoofd... we zijn alleen (dat is een hele opgave in China)... de tempel is semi-verlaten en prachtig in al zijn eenvoud, ik neem plaats op de drempel, gezicht gericht naar de Boeddha, en vraag om (lees: verzamel) mijn moed.

De brief... de tranen... op de knieën... de ring... nog meer tranen... de zoen... het besef... we zijn verloofd."

B.

We bezegelen de gelofte door elk drie wierookstokjes te ontbranden en aan de voet van het altaar achter te laten. De inmiddels (verbaasd en verward) toekijkende monnik vragen we het moment op foto vast te leggen...

De lach is niet meer van onze gezichten te krijgen, als we de bus naar Ya'an City nemen die middag.

We halen er een paar boodschapjes en bezoeken de Yazhou Gallery Bridge; een winkelcentrum, nagebouwd in de Ming-stijl, dat bol staat van high-end winkels. We trakteren onszelf op een gebakje in een bakkerij die gespecialiseerd lijkt te zijn in het maken van bruidstaarten.

We spoeden ons daarna richting de taxi om huiswaarts te keren. Het is inmiddels zondagochtend in Nederland, we delen dé foto via de App met familie en vrienden en genieten van de vele warme reacties en van elkaar.

Business as usual op maandagochtend, in de stromende regen voeren we onze werkzaamheden uit. Ook de panda's zijn onrustig en twijfelen over droog zitten in het binnenverblijf, of de regen trotseren om buiten op vers bamboe te kunnen knabbelen.

Tijdens de lunch op dinsdag arriveren de nieuwe vrijwilligers en verrast Stella ons met een kadootje voor onze verloving; authentieke chopsticks (omdat de één niet zonder de ander kan). Na het avondeten staat opnieuw een les Chinees op het programma.

De nacht van 8 op 9 November 2016 is onrustig doordat er naast het hostel, tot na middernacht, vuurwerk wordt afgestoken. Ook wordt er op pannen geslagen en "muziek" gemaakt. Het blijkt een rituele ceremonie die moet helpen om een zieke oude man uit het dorp te genezen... ons humeur wordt er in ieder geval niet beter van.

Het is opnieuw een druilerige ochtend op woensdag. Motregen doordrenkt onze overalls; we hebben het koud. Door de mannelijke keeper werden we maandag nog uitgenodigd om rond de kachel in zijn kantoor te komen zitten, de vrouwelijke keeper is daar niet van gediend en stuurt ons naar het vrijwilligerscentrum (waar we wel een droog werkpak krijgen).

10 November 2016 - Een reguliere werkdag, waarbij we de pauze benutten om bedanktekeningen te maken voor Stella en de mannelijke keeper (van wie we wél bij de kachel mochten zitten).

Erich heeft inmiddels zijn fiets in elkaar gesleuteld en in de namiddag leren we Stella fietsen, wat tot hilarische taferelen leidt. 's Avonds spelen we een laatste spelletje Mahjong.

Het is vrijdag en we nemen afscheid van An'an en Le Sheng (we hadden jullie graag beter leren kennen, maar de taal- en cultuurbarrière stond dat in de weg... het ga jullie goed grote man en lief oud vrouwtje).

Er wordt nog even goed gebruik gemaakt van onze aanwezigheid; we mogen de fontein in het buitenverblijf van An'an schoon en bladvrij maken.

Met het helpen opladen van het afval eindigt onze laatste schoonmaaksessie rond 10:15u.

Na de lunch gaan we met de (groene, gratis) bus even kort na het touristcenter om wat versnaperingen voor de reis van morgen, en een klein presentje voor Stella, op te halen.

Er zijn twee nieuwe vrijwilligers gearriveerd die "onze" panda's gaan overnemen en we spreken af dat zij de tweede voeding doen. Omdat wij onze vrijwilligerspas en werkkleding moeten inleveren en ons certificaat gaan ophalen in het vrijwilligerscentrum, nemen wij de laatste voeding voor onze rekening (waarbij we de tekening voor de keeper ook overhandigen)... het regent...

De avond staat in het teken van afscheid nemen en we pakken onze backpacks in, na wederom een prachtig avontuur. Op naar Shanghai, op naar hopelijk beter weer.